============================================================
آشنایی با IPv6 و نحوه استفاده از آن
۰۸ اسفند ۱۴۰۳
آشنایی با IPv6 و نحوه استفاده از آن
با رشد سریع دستگاههای متصل به اینترنت، محدودیتهای
آشکارتر شد و نیاز به یک سیستم آدرسدهی جدید احساس گردید.
با ارائه فضای آدرسدهی گستردهتر و ویژگیهای امنیتی و کارایی بهتر، به عنوان جایگزین IPv4 معرفی شد. در این مقاله، به بررسی دقیق
، ساختار آن و نحوه استفاده از آن در شبکههای کامپیوتری میپردازیم.
مقدمهای بر IPv6
IPv6 (Internet Protocol version 6)
آخرین نسخه پروتکل اینترنت است که توسط
IETF (Internet Engineering Task Force)
توسعه یافته و برای جایگزینی IPv4 طراحی شده است. مهمترین تفاوت آن با
فضای آدرسدهی بسیار گستردهتر است که امکان تخصیص آدرس یکتا به هر دستگاه را فراهم میکند.
ساختار آدرسدهی در IPv6
آدرسهای IPv6 دارای طول
هستند (بر خلاف IPv4 که فقط 32 بیت است) و معمولاً به صورت
نمایش داده میشوند:
2001:0db8:85a3:0000:0000:8a2e:0370:7334
ویژگیهای آدرسدهی IPv6:
آدرسها به صورت
8 بلوک 16 بیتی
نمایش داده میشوند.
صفرهای متوالی را میتوان با
حذف کرد. مثال:
2001:db8:85a3::8a2e:370:7334
برای ارتباط داخلی دستگاهها در یک شبکه استفاده میشوند و با
شروع میشوند.
انواع آدرسهای IPv6
آدرسهای یکتای جهانی (Global Unicast):
برای مسیریابی عمومی در اینترنت استفاده میشود (مشابه آدرس عمومی در IPv4).
آدرسهای لینک-لوکال (Link-local):
به صورت خودکار روی اینترفیسها تنظیم شده و برای ارتباط بین دستگاههای یک شبکه محلی بدون نیاز به روتر کاربرد دارند.
آدرسهای چندپخشی (Multicast):
برای ارسال بسته به گروهی از دستگاهها استفاده میشود و با
شروع میشود.
آدرسهای یکتای محلی (Unique Local):
مشابه آدرسهای خصوصی در IPv4، برای استفاده در شبکههای داخلی هستند و با
شروع میشوند.
پیکربندی IPv6 در سیستمعاملها
Control Panel
Network and Sharing Center
روی اتصال شبکه کلیک کنید و
را باز کنید.
Internet Protocol Version 6 (TCP/IPv6)
را فعال کرده و تنظیمات را انجام دهید.
در لینوکس (Ubuntu):
را میتوان از طریق
پیکربندی کرد:
sudo ip addr add 2001:db8::1/64 dev eth0
و برای بررسی وضعیت:
ip -6 addr show
استفاده از IPv6 در شبکههای کامپیوتری
مسیریابی در IPv6:
پروتکلهای مسیریابی
پیشرفتهای مانند
OSPFv3، EIGRP for IPv6 و BGP4+
است که بهطور خاص برای این پروتکل طراحی شدهاند.
ترجمه و همزیستی با IPv4:
برای مهاجرت از
، روشهای مختلفی مانند
Dual Stack، Tunneling و NAT64
استفاده میشود.
مزایای استفاده از IPv6
فضای آدرسدهی گستردهتر
(پایان مشکل کمبود آدرس)
امنیت بالاتر
(پشتیبانی داخلی از
بهبود عملکرد شبکه
(بستههای سادهتر و بدون نیاز به NAT)
پشتیبانی از اتوماسیون و خودپیکربندی (SLAAC)
با توجه به رشد سریع اینترنت و نیاز به آدرسدهی بیشتر، استفاده از
ضروری شده است. این پروتکل نه تنها فضای آدرسدهی بیشتری فراهم میکند، بلکه امنیت و کارایی شبکه را نیز افزایش میدهد. هرچه زودتر سازمانها و شبکهها به
مهاجرت کنند، سازگاری بهتری با فناوریهای آینده خواهند داشت.
آیا مهاجرت به IPv6 نیاز به تغییرات سختافزاری دارد؟
سازگاری سختافزاری در مهاجرت به IPv6
در بسیاری از موارد، تجهیزات شبکه مدرن از IPv6 پشتیبانی میکنند و تنها نیاز به پیکربندی نرمافزاری دارند. با این حال، در برخی زیرساختهای قدیمی، ممکن است نیاز به ارتقاء روترها یا سوئیچها باشد. بررسی سازگاری تجهیزات قبل از مهاجرت، یک گام حیاتی در اجرای موفق IPv6 است.